Eerst woonde hij in de korenbloem, vervolgens in ’t Gilde en sinds kort komt Luc thuis in Falmio. Vrijwilligers Danny, Debby en beste vriend Tiago – de buddies van Luc – verhuizen al die tijd al met hem mee. “Luc heeft het hier erg naar z’n zin, En wij ook”, zegt het koppel.
Ja, heil en goedertierenheid zullen mij volgen al de dagen van mijn leven; en ik zal in het huis des Heren verblijven in lengte van dagen. Zo leest Psalm 23:6 uit de Bijbel, Luc’s favoriete boek. Waar hij ook woont, zijn rotsvaste geloof zorgt ervoor dat hij altijd thuiskomt. “Maar mijn mooie kamer en de fijne bewoners hier in Falmio helpen ook om mij thuis te voelen”, lacht Luc, die nergens kan komen zonder de plaatselijke kerk binnen te gaan. “Ja, die van Velm heb ik ook al gezien. Ik woon graag hier in Falmio. Ik heb iedereen snel en goed leren kennen. We babbelen veel en kunnen goed lachen. En we hebben altijd iets om handen. Papier knippen en kleuren vind ik plezant, maar de Bijbel lezen en bidden doe ik ook veel. Het is hier trouwens de perfecte plek om hele dagen vogels te spotten, mijn tweede belangrijkste hobby.”
Luc woonde wel graag in ’t Gilde, maar het drukke stadsleven bleek niks meer voor hem. De beste oplossing was daarom een verhuis naar Falmio. In het groene Velm aardt hij veel beter, merkt buddy Danny. “We hebben geen vast moment dat we langskomen, maar we springen heel regelmatig binnen. Ik zie dat hij het hier erg naar zijn zin heeft”, vertelt Danny. “Ja, dat is juist. En ik vind het ook heel plezant als Danny langskomt, we kunnen goed lachen”, knikt Luc. “Zeker als hij z’n gitaar meebrengt, dan zing ik mee. ‘Verlaat me nooit’ van Salim Seghers, altijd fijn om samen te zingen.”
Gingelomnaar Danny is een muzikaal talent en speelde al regelmatig voor de bewoners van activeringscentrum TreAde toen hem ter ore kwam dat Wiric nog iemand zocht om af en toe met Luc op pad te gaan. Die zat op dat moment veel op zijn kamer te tekenen. “Maar de begeleiders van Wiric geloofden dat het hem goed zou doen om vaker buiten te komen. De eerste keer zijn we samen iets gaan drinken in de buurt, dat was heel fijn, en zo is onze band gegroeid. Later nam ik hem af en toe mee naar huis en heb ik ook Debby betrokken.”
“In het begin was het aanpassen”, vertelt Debby. “Want Luc spreekt niet altijd heel duidelijk en vertelt soms onsamenhangende dingen. In het begin hadden we daar moeite mee omdat we het allemaal wilden begrijpen, maar we hebben het leren loslaten.”
Vandaag is de band tussen Luc en de vrijwilligers enorm hecht. “We zijn nog wel vrijwilligers, maar eigenlijk is Luc gewoon een kameraad geworden”, vertelt Danny. “Morgen gaat Debby bijvoorbeeld met hem shoppen voor nieuwe kleren. En als we een feestje of een verjaardag vieren, is hij ook altijd uitgenodigd. Hij kan echt genieten van goed eten.” (lacht)
Waarom Danny en Debby zich vrijwillig engageren?
“Waarom niet? Je krijgt er zo veel voldoening voor terug. Luc apprecieert het oprecht als we langskomen, dat is niet gespeeld, dat is echte warmte. Als je met Luc of iemand anders bezig bent, vergeet je al je andere zorgen en ben je direct weer opgewekt.”
Dat onze gebruikers binnen Wiric een thuis vinden waar ze zichzelf kunnen zijn, ligt ons nauw aan het hart. We willen dat ze weten dat hun vragen en noden voor ons dag en nacht op de eerste plaats komen. Op elk moment houden we rekening met wat ze (aan) kunnen en willen.
Ontdek hier welke dromen wij samen met u zullen waar maken.
