Ons Blad
Ons blad 5
De koning van het containerpark
Het containerpark. Koninkrijk van grofvuil, papier en karton, wit en gekleurd glas, elektro en snoeiafval. Hier voelt Victor Boris Doukhopelnikoff zich de koning te rijk. Vandaag gaat zijn grote droom in vervulling: voor een keer écht parkwachter zijn. “Sorteren is belangrijk voor de dieren.”
Gespannen tuurt Victor Boris voor zich uit tijdens de rit naar het containerpark. Vandaag is de belangrijkste dag van de week. Elke woensdag verzamelen hij en zijn kompanen van ‘de sorteerpolitie’ voor hun wekelijkse bezoek aan het containerpark. “We zorgen ervoor dat al het papier, glas, piepschuim en porselein van Wiric op hun plek terechtkomt”, legt Victor Boris uit. “We maken van Wiric een propere plaats.”
Hij weet nog niet dat vandaag – nog meer dan anders – een bijzondere dag is. Straks gaat zijn grote droom in vervulling: voor één dag écht containerparkwachter zijn. Maar eerst: sorteren en storten. Begeleidster Saartje reikt hem het afval aan uit de koffer van het busje, Victor Boris brengt het naar de juiste container. “Ik weet vanbuiten wat in welke container moet, dat is belangrijk. Ziezo, hup! Daar word je sterk van.”
Geen enkele snipper papier belandt in de verkeerde container, geen enkele scherf glas in de verkeerde bol. Het arendsoog van Victor Boris spot elk beetje afval dat niet op z’n plaats zit. “Bij Wiric gebeurt het wel eens dat er plastiek bij het papier terechtkomt, of gekleurd glas bij wit. Dat laten we niet zomaar gebeuren. Achteraf maken we een evaluatie, bekijken we wat er fout zat en laten we weten aan de groepen dat ze beter moeten sorteren. Ze noemen ons ook wel eens de sorteerpolitie, en ik moet dan wel de commissaris zijn, ja.”
Zijn passie voor sorteren en poetsen leeft Victor Boris niet alleen uit binnen Wiric. In Zepperen staat hij bekend als de moedigste der STZZ’ers (Strijders Tegen Zeppers Zwerfafval). Minstens een keer per week trekt hij de velden en de plantages in, gewapend met een knijptang en een vuilzak. “Samen met mama en Quinn, onze hond, een heidewachtel. We verzamelen daar altijd veel afval zoals papiertjes en blikjes. De vuilzakken zetten we aan de kerk in Zepperen, waar iemand ze komt ophalen. Ik vind het belangrijk dat alle velden ter wereld – en zeker die in Zepperen – proper zijn. Dat is mooier, en veel beter voor alle dieren.”
Terug naar het containerpark: als het busje leeg is en het afval zijn bestemming gevonden heeft, breekt het grote moment aan. Victor Boris mag parkwachter Tony bijstaan en de slagboom bedienen. Hij kan het eerst niet geloven. Fier als een gieter drukt hij op het knopje van de afstandsbediening telkens Tony de lading van een wagen gekeurd heeft. “Ja! Doe maar!”, en de slagboom gaat open. De file aan het containerpark is lang, Victor Boris glundert. Met zijn vrije hand maant hij de bestuurders aan door te rijden. Van “bedankt, man, goed bezig!” tot een duim en een vette knipoog, het werk van Victor Boris wordt gewaardeerd. “Dit is echt een prachtige dag. Nu ben ik een echte containerparkwachter. En Tony is mijn nieuwe vriend. Ik zal mij dit moment voor altijd herinneren.”
Ontdek hier welke dromen wij samen met u zullen waar maken.
